آزمایش‌های امولسیون‌های قیری
تفسیر دقیق و علمی نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی نقش مهمی در شناسایی و تعیین ویژگی‌های امولسیون‌های قیری ایفا می‌کند. با پیشرفت فناوری تولید امولسیون‌های قیری در طول سال‌های اخیر، آزمایش‌های مرتبط با این فرآورده نیز به‌مرور توسعه یافته‌اند. برخی از این آزمایش‌ها به منظور ارزیابی کیفیت اجرا، و برخی دیگر مرتبط با فرآیند تولید هستند. به طور کلی، آزمایش‌های آزمایشگاهی امولسیون‌های قیری با چهار هدف اصلی انجام می‌شوند:
- اندازه‌گیری خواص فیزیکی و شیمیایی امولسیون در ارتباط با حمل‌ونقل، ذخیره‌سازی و اجرا؛
- کنترل کیفیت و یکنواختی محصول در حین تولید و مصرف؛
- تدوین روش‌های استاندارد به‌منظور استفاده در مشخصات فنی؛
- پیش‌بینی یا کنترل عملکرد امولسیون در شرایط اجرایی.
این آزمایش‌ها مطابق با استانداردهای بین‌المللی از جمله ASTM D244، AASHTO T59، EN 13808 و استاندارد ملی ایران به شماره 12505 انجام می‌شوند. این آزمون‌ها در قالب تعیین اجزای تشکیل‌دهنده، بررسی غلظت، سنجش پایداری و تحلیل باقیمانده حاصل از تقطیر امولسیون قیری طبقه‌بندی می‌شوند.
آزمایش‌های تعیین اجزای تشکیل‌دهنده امولسیون قیری شامل موارد زیر است:
- تعیین مقدار آب؛
- تعیین مقدار باقیمانده از تقطیر؛
- شناسایی ترکیب روغنی تقطیرشده با روش ریزتقطیر؛
- تعیین باقیمانده در اثر تبخیر؛
- تعیین بار الکتریکی ذرات در امولسیون قیری کاتیونی.
آزمایش‌های مربوط به تعیین پایداری امولسیون قیری شامل:
- بررسی گلوله شدن (coalescence)؛
- میزان نشست؛ قابلیت اختلاط با سیمان؛
- آزمایش پوشش‌دهی سنگ‌دانه‌ها؛
- قابلیت امتزاج با آب؛
- مقاومت در برابر یخ‌زدگی؛
- توانایی اندود شدن و مقاومت در برابر آب؛
- پایداری در حین ذخیره‌سازی.
آزمایش‌های ارزیابی قیر باقیمانده از تقطیر امولسیون شامل:
- تعیین چگالی باقیمانده؛
- تعیین مقدار خاکستر؛
- سنجش میزان حلالیت قیر در تری‌کلرواتیلن؛
- اندازه‌گیری درجه نفوذ (Penetration)؛
- ارزیابی قابلیت شکل‌پذیری (Ductility)؛
- انجام آزمایش شناوری (Float Test).